مرهم به زخم بسته که راهی نمی برد

. هنوز بیشتر از هــر کسی تــو پیشِ منی ... . . . مرهم به زخم بسته که راهی نمی برد...

. . من در ميانِ خاطره هايت چه مى كنم ؟ ... . . . مرهم به زخم بسته که راهی نمی برد...

.. از تو به خنده ای ای گذرا فکر می کنمتو نیستی و من به کجا فکر می کنمتو وعده ی رسیدن هرگز رسیدنیناچار من به باد هوا فکر می کنمچون برف روی دامنه در ترس ریزشموقتی به ارتعاش صدا فکر می کنمبا من چه کرده ای که در اوج تناقضممشتاق مرگم و به بقا فکر می کنمهر شب به تـو ، به تـو ، به تـو ، تنها به تـو ، به تـوهر شب ببین به چند خدا فکر می کنمزندانی خیال تو باید رها شوددارم به اعتصاب غذا فکر می کنم ... . . . . + نوشته شده در  پنجشنبه بیست و پنجم خرداد ۱۴۰۲ساعت 15:5  توسط سمیرا فراهی  |  مرهم به زخم بسته که راهی نمی برد...